مدح و شهادت امام حسن عسکری علیه‌السلام
اینـست راز روضۀ اشک روان شدن خـورشید بودن و پسِ پرده نهان شدن دور از وطن شدن،به شب تار،بی‌خبر تبـعـیـد از مدینه به یک پـادگـان شدن مـحـروم از دیـار وَ دیــدار شـیـعـیـان زندان شدن،غریب شدن، بی‌امان شدن هر شب شبیه سید و مولای خود علی با چـاه در نـوا شـدن و هـمزبـان شدن با دست و پای بسته چو اجداد طاهرین از فرط غصه، پیر و بظاهر جوان شدن هم حـرف بـد شنـیـدن و دم بر نیامدن هم بارها به دشمن خود میـزبان شدن عمری امام بودن و در حصر دشمنان هر دم به یک جفا و ستم امتحان شدن گاه از مدیـنه، یکـسره تا سامـرا اسیر چون شام و کوفه، همسفر ساربان شدن گـاهی شهیـد سَـمّ و گهی، سُمّ استران گاهی اسیـر نیـزه و گاهی سنـان شدن گاهی به جُرمِ زادۀ زهرا شدن غریب گاهی به جرم آل علی، بی نـشان شدن آیـا اِمـامـتـان حـسنِ عـسـگـری نـبـود تا کی هـنـوز مـنـتـظـر این و آن شدن اصـلا پِـی بــقــای ولایـت بــنــا شــده چـنـدین امـام ، یـار امـام زمـان شـدن ای شیعه هر غمی که رسد،"فَابکِ لِلحسین" اینـست راز روضۀ اشـک روان شدن |